หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมคณะสัตวแพทยศาสตร์จึงมีการผลิตเจลแอลกอฮอล์ จุดเริ่มต้นเกิดขึ้นในช่วงการแพร่ระบาดของไวรัส COVID–19 เจลแอลกอฮอล์ขาดตลาดอย่างหนัก หลายหน่วยงานภายในจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยพยายามผลิตเจลแอลกอฮอล์เพื่อแจกจ่ายให้กับนิสิต เจ้าหน้าที่ และบุคลากรในหน่วยงานไว้ใช้ป้องกันโรคในขณะที่ยังเดินทางมาทำกิจกรรมที่มหาวิทยาลัย ซึ่งปัญหาการขาดแคลนวัตถุดิบตั้งต้นในการผลิตเจลแอลกอฮอล์ทำให้ ดร. ธีรพงศ์ พยายามคิดหาวิธีในการผลิตโพลิเมอร์ทดแทนจากธรรมชาติที่มีราคาถูก สามารถขึ้นรูปเจลร่วมกับแอลกอฮอล์ได้ และที่สำคัญไม่ก่อให้เกิดอันตรายต่อผู้ใช้ในระยะยาว

“เราใช้พอลิเมอร์ทดแทนเป็น แซนแทนกัม (Xanthan gum) เป็นพอลิเมอร์ธรรมชาติที่หาซื้อได้ทั่วไป และใช้ในการประกอบอาหารได้ครับ ซึ่งมีราคาถูกกว่าคาร์โบพอล แต่ปัญหาในการใช้แซนแทนกัมคือการทำให้สารมีประสิทธิภาพโอบอุ้มแอลกอฮอล์เป็นไปได้ยาก ผมจึงนำเทคนิคจากองค์ความรู้เดิมมาปรับองค์ประกอบและกรรมวิธีการผลิต จนสามารถรับแอลกอฮอล์ได้สูงสุดถึง 80 เปอร์เซ็นต์ โดยสามารถคงสภาพเนื้อเจลได้แม้เก็บเป็นเวลา 1-2 ปี

สิ่งที่ผมเติมเข้าไปด้วยก็คืออนุภาพนาโนครับ สำหรับคนที่ใช้เจลแอลกอฮอล์ผสมน้ำมันหอมระเหยแล้วไม่ติดทน เป็นเพราะว่าน้ำมันหอมระเหยไปพร้อมกับแอลกอฮอล์ ผมจึงนำน้ำมันหอมระเหยมาใส่ในเทคโนโลยีระดับนาโนให้กักเก็บและห่อหุ้มน้ำมันหอมระเหยไว้ หลังจากแอลกอฮอล์ระเหยกลิ่นหอมก็ยังคงติดมือนานขึ้น ระยะเวลาในการปลดปล่อยกลิ่นก็ยาวนานขึ้น ผมทำน้ำมันหอมระเหยนาโนโดยใช้พืชสมุนไพรไทยที่มีกลิ่นหอม เช่น ตะไคร้หอม มะกรูด ซึ่งมีผลรายงานว่าสมุนไพรเหล่านี้มีผลในการฆ่าเชื้อไวรัสต่างๆ ได้ แต่ผมก็ยังไม่ได้พิสูจน์ว่าเมื่อใช้ร่วมกันแล้วจะมีประสิทธิภาพดีกว่าหรือไม่ ยังอยู่ในขั้นพัฒนานวัตกรรมเพื่อต่อยอดในอนาคตครับ” ดร. ธีรพงศ์ กล่าว