“งานวิจัยชิ้นนี้ ประกอบเป็นสองส่วน โดยส่วนแรก เราได้เตรียมตัวแบเรียมซัลเฟตเซลลูโลสอสัณฐานจากเยื่อยูคาลิปตัส ซึ่งเป็นเซลลูโลสที่บริสุทธิ์ผสมกับยางพารา นำมาประยุกต์เพื่อผลิตเป็นเสื้อกาวน์กันรังสี มีคุณสมบัติเทียบเท่ากับตะกั่วที่มีความหนา 0.25 มิลลิเมตร และนำมาประยุกต์ใช้สำหรับรังสีเอกซ์แบบกระเจิง เพื่อผู้ปฏิบัติงานภายในห้องที่อาจจะไม่ได้รับรังสีโดยตรง

ส่วนที่สอง คือ เราใช้แบเรียมซัลเฟตเซลลูโลสอสัณฐานจากตัวกระดาษสำนักงานใช้แล้วผสมกับยางพาราโดยนำมาผลิตเป็นอุปกรณ์กันรังสีอื่น ๆ ได้แก่ หมวกกันรังสี ปลอกคอกันรังสี และเสื้อชั้นในกันรังสี ในกรณีเมื่อมีผู้ป่วยที่ต้องได้รับการฉายรังสี แล้วมีบางอวัยวะบางส่วนที่ไม่จำเป็นต้องได้รับรังสี ก็จะใช้อุปกรณ์กันรังสีเหล่านี้ป้องกัน เพื่อไม่ให้ได้รับรังสีโดยที่ไม่จำเป็น”

นอกจากลดขยะอันตรายและเพิ่มความปลอดภัยให้กับผู้ใช้งาน RX-Shield ยังสามารถช่วยลดการนำเข้าวัสดุป้องกันรังสี เนื่องจากมีราคาที่ถูกกว่าครึ่งนึงของวัสดุที่ผลิตจากตะกั่ว รวมไปถึงส่งเสริมให้เกษตรกรมีรายได้จากการจำหน่ายน้ำยางพาราภายในประเทศอีกด้วย

นางสาวหริเนตร กล่าวถึงแผนการต่อยอดผลงานว่า อยากจะปรับปรุงพัฒนาให้มีคุณสมบัติที่มีความเหมาะสมกับการใช้งานมากยิ่งขึ้น โดย RX-Shield มีความหนาเทียบเท่ากับตะกั่ว 0.25 มิลลิเมตร และมีอายุการใช้งานเทียบเท่ายางพารา 3-5 ปี ซึ่งตอนนี้อุปกรณ์ต้นแบบที่ผลิตจากแบเรียมซัลเฟตค่อนข้างมีความหนาและน้ำหนักมาก อนาคตจะพัฒนาต่อในส่วนของความเบาบาง เพิ่มคุณสมบัติในการกันรังสี รวมทั้งมีความทนทานมากขึ้น