พ.อ.รศ.ดร.กิตติภพ: เบื้องต้นคือการเตรียมความพร้อมด้านร่างกาย ส่วนใหญ่ไปตรวจสุขภาพด้านร่างกายที่โรงพยาบาลพระปิ่นเกล้าฯ ทุกรุ่นเลยครับ เนื่องจากมีเครื่องมือตรวจเฉพาะ ที่สามารถตรวจร่างกายได้อย่างละเอียด เช่น ตรวจสายตา เจาะเลือด ต่อไปจะเป็นการเตรียมอุปกรณ์และชุด ส่วนใหญ่ตัวแทนจากประเทศไทยจะไปรับชุดที่ประเทศชิลี เป็นชุดที่ทางจีนเตรียมให้ มีทั้งหมด 40 ไอเท็ม และ 17 ชุดหลัก ได้แก่ เสื้อ กางเกง รองเท้า โดยเฉพาะเสื้อทีมสีแดงจะมีติดธงชาติจีนที่หน้าอกด้วย

นอกจากนี้ทางทีมจุฬาฯ ก็ช่วยวางแผนกำหนดเส้นทางเที่ยวบิน ซึ่งในรุ่นของผมจะมีบินจากสุวรรณภูมิไปแฟรงก์เฟิร์ต ไปเซาเปาโล-บราซิล และสิ้นสุดที่ซานดิเอโก้-ชิลี แล้วค่อยบินไปแอนตาร์กติกา เมื่อไปถึงชิลี ทีมจากจีนจะให้การสนับสนุนเราทั้งหมดเลยทั้งค่าใช้จ่าย ค่ากินอยู่ ที่พัก และพบหัวหน้าสถานีที่ซานดิเอโก้ ผมพบ “คุณบลู” หัวหน้านักวิจัยจากทีมจีน ซึ่งเขาจะบินตรงรวดเร็วเดียวมาจากปารีส แต่ทางเราไม่ไหวครับ จึงต้องหยุดพักในหลายเมือง

ผศ.ดร.อนุกูล: ของผมค่อนข้างด่วนครับ เตรียมตัวน้อย การเจรจากับจีนพึ่งเริ่มต้น ตอนนั้นก็พยายามเดินทุกวันเนื่องจากมีน้ำหนักมาก แต่ผลตรวจร่างกายปกติก็ผ่านไปสู่การเตรียมตัวเดินทาง ซึ่งของผมจะไปขึ้นเรือที่ประเทศนิวซีแลนด์ เมืองไครสต์เชิร์ช โดยเรือจะจอดรอที่นั่นเพราะมาเติมเสบียง ไปพร้อมกับทีมจีนที่ไปในเวลาใกล้เคียงกัน เราเดินทางกันเป็นอาทิตย์เพราะต้องเฝ้าระวังคลื่นลมและพายุตลอดเวลา ในเรือเราจะมีนักอุตุนิยมวิทยาประจำเรืออยู่ 1-2 คน เพื่อบรรยายและสรุปสภาพอากาศให้กัปตันเรือฟัง แต่ถ้ามีกรณีพิเศษจะมีการเรียกประชุมทั้งเรือ เพื่อเล่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นในเส้นทางข้างหน้าเพื่อให้ทุกคนเตรียมตัวเพราะเป็นเรื่องอันตราย ปัจจุบันเรามีเทคโนโลยีดาวเทียมเข้ามาช่วย จึงทำให้การเดินทางปลอดภัยมากขึ้น

สภาพตอนอยู่ในเรือค่อนข้างที่จะมีความเครียด เวลาเราอยู่นานๆ เหมือนถูกจับในขังห้องเป็นเดือน ต่อให้มีสิ่งอำนวยความสะดวก อาหารการกินที่ดี แต่ความเครียดก็เกิดขึ้นอยู่ดี อาทิตย์แรกยังพออยู่ได้ แต่อาทิตย์ต่อไปจะเกิดภาวะเครียดตามปกติ และที่สำคัญเราใช้โซเซี่ยวมีเดียไม่ได้ รู้สึกคิดถึงครอบครัว ก็จะเกิดความอัดอั้นอยู่ในใจ ซึ่งเขาก็เคยเตือนว่าให้เราฝึกสมาธิก่อนไป (หัวเราะ) อันนี้สำคัญมากครับ

ศ.ดร.สุชนา: ส่วนตัว โชคดีได้มีโอกาสไปขั้วโลกใต้ 2 ครั้ง และไปขั้วโลกเหนือ 3 ครั้ง ด้วยพระมหากรุณาธิคุณที่พระองค์ท่าน (สมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ) ได้มีโครงการขั้วโลกตามพระราชดำริ ส่งนักวิจัยไทยไปสำรวจกับจีนได้ปีละ 2 ครั้ง ตอนนั้นที่อาจารย์ได้ไปครั้งแรกกับประเทศญี่ปุ่น ซึ่งเดินทางไปทางเรือ 1 เดือน อยู่ 2 เดือน และกลับด้วยเรืออีก 1 เดือน ดังนั้นจึงต้องฝึกร่างกายและจิตใจพอสมควร

ในครั้งที่ 2 ที่ไปกับจีนก็จะมีลักษณะคล้ายกับทุกคน และมีโอกาสได้ไปดำน้ำ เนื่องจากอาจารย์สอนวิทยาศาสตร์ทางทะเลยังไงก็ต้องขอดำน้ำ ซึ่งตอนไปกับญี่ปุ่น อาจารย์ขอไปดำน้ำ แต่ก็ถูกปฏิเสธเพราะเป็นผู้หญิง และมีเรื่องความปลอดภัยอื่นๆ แต่ตอนไปกับจีนได้รับอนุญาต จึงต้องกลับมาเตรียมตัวให้มากขึ้น อาจารย์ต้องกลับไปฝึกที่อเมริกาเพื่อให้ร่างกายคุ้นชินกับน้ำที่เย็นมากๆ เพราะการดำน้ำที่ขั้วโลก เรามีเวลาสำรวจแค่ 20 นาทีเท่านั้น เพราะอุณหภูมิที่เย็นมากจะทำให้มือ-เท้าชาและเกิดอาการช็อคได้ ซึ่งส่วนนี้จึงเป็นสิ่งที่อาจารย์ต้องเตรียมตัวเป็นพิเศษเพื่อไปดำน้ำที่ขั้วโลก

รศ.ดร.พิษณุพงศ์: ผมปเส้นทางเดียวกันกับอาจารย์กิตติภพ ในส่วนการเตรียมตัวทุกท่านน่าจะเห็นตรงกันในเรื่องร่างกาย ผมเองก็พึ่งจะทราบเหมือนกันว่า สมรรถภาพร่างกายเราทำงานไม่เท่ากัน เช่น หูของผมเองมีการรับเสียงสองข้างไม่เท่ากัน ก็ลุ้นเหมือนกันว่าจะผ่านไหม (หัวเราะ) ก่อนไปตรวจเราก็ต้องมีการเตรียมร่างกาย หลังจากนั้นเราก็มาเตรียมความรู้ หาข้อมูลเบื้องต้น สำรวจสถานีวิจัยของแต่ละประเทศบนขั้วโลก เกี่ยวกับเรื่องประวัติของพื้นที่ที่เราจะไปว่ามีอะไรบ้าง

เรื่องน่าหนักใจของผมจะเป็นการเตรียมอุปกรณ์สำรวจทางธรณีวิทยา นั่นก็คือการขนส่งค้อนธรณี เนื่องจากเวลานำขึ้นเครื่องบินจะถือว่าเป็นอาวุธชนิดหนึ่ง จึงต้องศึกษาเกี่ยวกับข้อปฏิบัติของสายการบิน และต้องนึกถึงตอนกลับด้วย เพราะผมเป็นนักธรณีวิทยา ตัวอย่างส่วนใหญ่ของผมก็จะเป็นหินที่มีน้ำหนัก ต้องคิดว่าจะห่อกลับมาได้อย่างไรบ้าง

ศ.ดร.สุชนา: สเตชั่นที่เรามีโอกาสได้ไปคือ “Great Wall” ซึ่งเครื่องบินสามารถบินไปถึง แต่เราไม่สามารถบินตรงได้เพราะน้ำมันไม่เพียงพอ ถ้าเป็นสถานีชงชางหรือสถานีโชว์วะเครื่องบินจะไปไม่ถึง หรือต้องไปลงจอดจุดอื่นและเดินทางด้วยเรือ ซึ่งแต่ะละสเตชั่นจะมีการเข้าถึงที่ต่างกัน พาหนะที่พาเข้าไปก็ต่างกัน